ŚRODA Rano wodolot Ginostra - Salina (15.20), z Saliny wodolot na Filicudi (17.80)
Spanie na Filicudi, affittacamere La Scogliera, 30 E.
dzień na Filicudi

Filicudi to włoska wyspa na Morzu Tyrrreńskim, jedna z ośmiu wysp archipelagu Liparyjskiego. Filicudi jest położona na północ od Sycylii, pomiędzy wyspami Lipari i Alicudi. Powierzchnia całkowita wyspy wynosi ok. 9,5 km².Wyspa zaludniona była od neolitu (około 3 000 lat przed naszą erą). Kolejni mieszkańcy pojawili się tutaj podczas epoki brązu (VIII wiek p.n.e.). Następnie przez wiele stuleci była niezamieszkana, aż do czasów greckich i rzymskich. Pozostały tu także ślady z okresu bizantyjskiego.

Obecnie na wyspie znajduje się kilka małych wiosek. Największą z nich jest Filicudi Porto, położona na wschodnim wybrzeżu. Na wyspie uprawia się winorośl, oliwki, zboże i warzywa. Wyspę tworzą cztery nieaktywne już wulkany. Najwyżej wznosi się Monte Fossa delle Felci (774 m). Pozostałe, to Monte Montagnola (349 m), Monte Terrione (278 m) i Capo Graziano, który leży na wąskim półwyspie, wysuniętym ku wschodowi. Wszystkie wulkany należą do typu podmorskiego.

Na Capo Graziano znajdują się resztki budowli prehistorycznych (Villaggio Preistorico), datowanych na około 2 000 lat p.n.e., oraz liczniejsze - szczątki osiedla uformowanego przez chaty o formie kulistej - z epoki brązu. Ślady późniejszego osadnictwa wraz z ceramiką mykeńską i cykladiańską (między 1 500 i 1 300 lat p.n.e.) odnaleziono w głównej części wyspy, na wulkanie Monte Montagnola.

Filicudi znana jest z licznych grot i jaskiń, z których najbardziej popularne są jaskinie Maccatore, San Bartholomeo, Perciato i Bue Marino, która według starożytnych podań była siedzibą wielkich, antycznych potworów. Z morza w pobliżu wyspy wyłaniają się ogromne skały, z których najbardziej imponującą jest La Canna, iglica wyrastająca na wysokość 85 m n.p.m. (źródło Wikipedia)