Poniedziałek - wtorek (4-5 czerwca):
Prom Siremar z Milazzo na Lipari ok. 10 rano.
Spanie w B&B Lauricella (25 E x 2 noce) 

Lipari (łac. Lipara; gr. Meligunis) - wyspa pochodzenia wulkanicznego, największa w archipelagu Wysp Liparyjskich (Eolskich). Jej całkowita powierzchnia wynosi ok. 37,3 km². Ukształtowanie powierzchni wyspy wyżynne, z maksymalną wysokością do 594 m n.p.m.. Stała populacja wyspy liczy niecałe 11 tys. mieszkańców, w sezonie turystycznym wraz z przyjezdnymi może dochodzić nawet do 200 000.

Największym miastem i portem jest Lipari. Poza nim ludność zamieszkuje cztery większe wioski: Pianoconte na zachodzie wyspy, Quattropani na północnym zachodzie, Acquacalda na wybrzeżu północnym oraz Canneto na wybrzeżu wschodnim. Miejscowa ludność utrzymuje się przede wszystkim z turystyki, poza tym trudni się uprawą winorośli, figowców i oliwek, eksploatacją pumeksu i rybołówstwem.

Wyspa utworzona została w wyniku czterech erupcji wulkanicznych, z których najsilniejsza, trzecia, miała miejsca między 20 000 lat p.n.e. i 13 000 lat p.n.e. Ostatnia odnotowana erupcja wystąpiła w V wieku naszej ery, gdy pumeksowy popiół pokrył wioski zamieszkane przez mieszkańców rzymskich. Obecnie wulkany uznawane są za nieczynne, jakkolwiek spotyka się fumarole. Wyspa pokryta jest wulkanicznym pumeksem i obsydianem. Pumeks jest eksploatowany i eksportowany. (źródło - Wikipedia)

Na Lipari żyły ludy neolityczne, z pierwszej połowy epoki metali, epoki brązu i epoki hellenistycznej. W związku z tym, Lipari jest najbardziej spośród wysp archipelagu ciekawa pod względem zabytków. Znajduje się tu też Muzeum Eolskie, usytuowane w Zamku Lipari, oraz jedna z najbogatszych nekropolii sycylijskich, a także liczne kościoły, pałac biskupi, i katedra z XU wieku.

W miejscowości Quattrocchi można podziwiać malownicze zatoczki i skały morskie, oraz niezrównany widok na sąsiednią wyspę Vulcano. Wart wejść na górę Pelato, skąd widać Campo Bianco - białą jak śnieg otchłań, oraz wylewy obsydiany w Sparanello i Rocche Rosse. (Źródło: Wyspy Liparyjskie, wyd. De Agostini)