Jestem w moim pięknym mieszkanku na samiuteńkim starym mieście średniowiecznego grodu Montalbano. Nie ma tu internetu, więc piszę tak sobie, wyślę to jak się da. Podobno w miasteczku jest darmowy Internet, ale jak działa, Filippo tego nie wie. Spoko, przeżyjemy! Gorzej, że pogoda właśnie na te moje dwa dni się psuje. W tej chwili jest burza, kropi, mam nadzieję, że się rozpogodzi, bo tyle tu cudnych miejsc, które chciałabym sfotografować w słońcu!

Ale zacznijmy od rana: Filippo miał przyjechać o 8 rano, pojawił się 20 minut wcześniej. Domenico za to miał być ze śniadaniem o wpół do ósmej, ale dotarł na ósmą… Więc zobaczyliśmy się przelotnie, nie chciałam zatrzymywać Filippa, który bardzo się spieszył. Filippo pochodzi z Montalbano, tu się urodził i wychował, ale teraz mieszka w Patti i jeździ codziennie rano do Montalbano, no i dzięki temu mógł mnie tu przywieźć. Droga w góry jest kręta, widoki piękne, Filippo jedzie szybko i pewnie.

W końcu dojeżdżamy: najpierw jest nowe Montalbano, my jedziemy wyżej, dwa kroki i już jesteśmy między średniowiecznymi kamieniczkami. Naprzeciwko bazyliki jest moja kamieniczka z balkonem! Wchodzimy wejściem od podwórka, bo w kamieniczce Filippo z murarzami odnawia piętro, gdzie będą jeszcze inne mieszkania do wynajęcia. Moje podwóreczko jest malutkie, ale ładne, poza tym można tutaj ustawić suszarkę z praniem, a to się bardzo przydaje ;) Wchodzimy do domu i po prostu jest tu cudnie!

Kuchnia z salonikiem, dwie kanapy, lodówka, mnóstwo szafek. Urocza sypialnia, ładna łazienka. Z sypialni balkonik z widokiem na kościół. Filippo pokazuje mi wszystko i mówi, że musi jeszcze pójść po kilka rzeczy dla mnie do sklepu. Przynosi mleko, soczki, nutellę, marmoladki na śniadanie. Zaglądam do lodówki – jest woda, sok, pomidorki, jest wino i nawet butelka z odrobiną wódki!!!  W szafkach jest trochę spaghetti, oliwa, kawa, cukier i tak dalej. Mam wszystko! W łazience są płyny pod prysznic, szampon. Po prostu, żyć nie umierać! Mieszkanie urządzone prosto i wygodnie.