Dzień zaczął się fantastycznie, bo wreszcie wykąpałam się w morzu, jeszcze przed śniadaniem, ale żeby tylko, całe morze było moje! Pływalam sobie a na horyzoncie ani żywej duszy! Czegoś takiego jeszcze nie zaznałam. Naprawdę, szkoda było wyjść z wody... 
Potem wyruszyłam autobusem do Corleone, a wcześniej jeszcze zajrzałam do przepięknego parku przy Piazza Marina w Palermo.

Piazza Marina to jeden z największych placów w Palermo, który był kiedyś częścią portu. Na tym placu odbywają się co niedzielę giełdy staroci, ale największą atrakcją placu jest położony w nim Giardino Garibaldi, park założony w 1863 roku. Ogród otacza żeliwne ogrodzenie z motywami łuków, strzał, królików i ptaków, jest tam też fontanna i popiersia XIX-wiecznych bohaterów narodowych. Rosną tu, osiągające ogromne rozmiary, figowce dusiciele z mnóstwem korzeni, oplatających drzewo-ofiarę.

Miły starszy pan, widząc moje zainteresowanie, zaprowadził mnie do parku i pokazał co ciekawsze okazy, po czym pożegnał się i odszedł. Kiedy dziękowałam mu za pomoc, powiedział, że odkąd przeszedł na emeryturę z przyjemnością chodzi po mieście, przygląda się różnym pięknym miejscom i jeśli może, pokazuje przybyszom to co w jego mieście jest najciekawszego.

Jestem pod wielkim wrażeniem tej sycylijskiej gościnności - jest taka jak lubię - bez narzucania się, bez nachalności, pomagają kiedy widzą, że pomoc jest potrzebna.  Oni czują się zobowiązani do pomagania turystom, nieraz usłyszałam zdanie, które dla nas brzmi może nieco zbyt podniośle, ale w ich ustach jest szczere i prawdziwe: na moje pytanie -
- Czy nie macie dość tych "obcych", którzy chodzą tłumnie po waszej ziemi, zaglądają wam w okna, robią zdjęcia znienacka? - odpowiadają:
- Zostałem obdarowany przez los tym, że urodziłem się na tej ziemi, i żeby za to wyróżnienie podziękować jedyne co mogę zrobić, to pomagać tym którzy tu przyjeżdżają żeby zobaczyli te cuda, które ja widzę na codzień...

I tak właśnie, jak mogą, pomagają...